Jako Stowarzyszenie zajmujące się w znacznej części obszarami penitencjarystyki i problemem powrotności do przestępstwa osób skazanych wielokrotnie akcentowaliśmy fakt, że art. 42 Kodeksu karnego wykonawczego jest zapisem martwym, a przynajmniej pozwalającym Służbie Więziennej na jego dowolne interpretowanie i jedną decyzją zniwelowanie myśli Ustawodawcy. Prezentowaliśmy ten pogląd i rozwiązania na konferencjach naukowych, przed Ministerstwem Sprawiedliwości, a wspierały nas dwie uczelniane katedry prawa swoimi uwagami i propozycjami. Dziś, z niezwykłą przyjemnością i atencją prezentujemy pracę dyplomową naszej kiedyś praktykantki, dziś Rzecznika Rozwoju Ruchu Wolontariackiego. Praca ta może być źródłem informacji o problemie dla wszystkich pomysłów legislacyjnych w tym zakresie, a szczególnie Ministerstwa Sprawiedliwości i Centralnego Zarządu Służby Więziennej.

Praca została napisana pod kierunkiem dr Marka Borowskiego (SAN).

Warunki wprowadzenia do polskich przepisów wykonawczych art. 42 Kkw jako wzmocnienie czynnika społecznego w wykonywaniu karypozbawienia wolności.

Poniżej prezentujemy pracę dyplomową w oryginale. Zapraszamy do lektury!